Konya’da Mevlânâ’nın dergâhında misafirlere sunulan küçük bir ikram, yüzyıllar içinde bugünün meşhur Mevlânâ şekerine dönüştü. Peki bu zarif geleneğin ardındaki sembolik anlam neydi?

Konya’nın kültürel mirasının önemli bir parçası olan Mevlânâ şekeri, sanılanın aksine sadece bir tatlı değil; yüzyıllardır aktarılan bir gönül geleneğinin simgesi. Rivayetlere göre Mevlânâ’nın dergâhına gelen misafirler, sıcak karşılamanın bir parçası olarak “gönül tatlılığı” anlamını taşıyan şekerli lokmalarla ağırlanırdı. Bu ikram, misafirle ev sahibi arasındaki sevgi bağını güçlendiren sade ama derin bir jestti.

İKRAMDAN BİR GELENEĞE

Dergâhtaki bu tatlı sunum, zamanla Konya halkının dilinde ve günlük yaşamında yer etmeye başladı. Rivayete göre dergâhta dağıtılan bu lokmalar, toplum arasında “Mevlânâ şekeri” olarak anılmaya başladı ve giderek bir kültür sembolüne dönüştü.

ŞEKERİN BUGÜNKÜ HALİNE NASIL ULAŞTI?

Başlangıçta basit bir şekerleme iken, zaman içinde şeker ustalarının katkısıyla bugünkü beyaz, silindirik, kolay kırılan ve hafif tatlı formuna kavuştu. Bu özel yapısı, diğer şekerlerden ayrılmasını sağladı ve hem Konya’nın hem de Mevlevi kültürünün tanınan bir simgesi haline getirdi.

“TATLI DİL VE YUMUŞAK GÖNÜL”ÜN SİMGESİ

Mevlevi öğretilerinde tatlı dil, yumuşak gönül ve hoşgörü önemli bir yere sahiptir. Bu yüzden Mevlânâ şekeri sadece bir lezzet değil; aynı zamanda sevgi, nezaket ve insanlığa saygının sembolü olarak yaşatılmaya devam ediyor.

Bugün Konya’yı ziyaret edenler için Mevlânâ şekeri, hem geçmişten bir iz hem de manevi bir hatıradır. Hafif tadı ve zarif görünümüyle, Mevlânâ’nın “Gönüller yapmaya geldim” mesajını adeta tatlı bir dille hatırlatır.