Birinci Alâeddin Keykubad, Anadolu Selçuklu Devleti Hükümdarı olarak ( M. 1219 ) Konya da tahta çıkar. Konya’dan hareketle Çumra. Hadim, Taşkent, Başdere, de Sarıveliler, Ortaköy, ( Kızılca kışla), Sallan köprü, Kuş yuvası, Dim çayı, yolu ile gelerek (1221) yılında Alanya’yı (Alâiyye) fetheder. (s.66) Birinci Alâeddin Keykubad adını verdiği Alâiyye’yi çok sever. Alanya’yı Konya’nın kışlık başkenti yapar. (s. 72) Alanya civarındaki Şeker hane, Has bahçe, Oba, Gülevşen gibi güzel yerlere muhteşem saraylarla, köşklerle, donatır. Padişah Keykubad birçok kışlarını Alanya da geçirir, gönlünce dinlenir.
Alanya, kitabı s. 82 de 1-Haydari Uryan’a göre Ermenek beyliğini şöyle anlatır. ”Burası Karamanoğlu’nun yurdudur. Şimdiki beyi Karamanoğlu Emir Mehmet’tir. Bu toprakları ailesinden irsen devralmıştır. Bu beyliğin sahillerinde Alâiyye şehri vardır. Emiri olan Yusuf’u Ermenek beyi tayin etmiştir. Karamanoğulları asker ve eşi, dostu çok olan zengin ve savaşçı bir ailedir. Onlara bütün dağlar yol vermiş ve baş eğmiştir. Yurtlarındaki demir madenleri onların harpçilerine başka bir kuvvet katmıştır. Bunlar Ermeniler le ve tekfurlarla daimi bir savaş halindedirler. Bey arzu ederse 40 bin asker çıkarabilir.” Beyi Karaman’ın oğludur. Baş şehri Ermenek’tir. 12 şehri ve 510 kalesi vardır. Askeri 20 bin süvari ile iki misli kadar piyadedir. Larende ile Alâiyye meşhur şehirlerindendir. Ermenek’in doğusunda Ermeniler yurdu, kuzeyinde, Eşref oğulları toprakları vardır. Ermeni biladından bu beyliğe (Ermenek Beyliğine) en yakın şehirler Tarsus’la, Adanalıdır. Ermenek beyliği bir Akdeniz beyliği dir. Ermenilerle ve onlarla beraber oturan Hristiyanlarla gece gündüz savaş halindedir.
2-“Ermeniler tarihi boyunca güney Kafkasya bölgesinde yaşamışlardır. Zaman, zaman da kuzey batı İran, kuzey Irak, Suriye ile ovalık Kilikya denilen güney doğu Anadolu bölgesinde yaşayan insanların tamamını ve hatta ekseriyetini teşkil etmiyorlardı. Hiç bir zaman hâkim unsurlar değildi. Hatta çoğunluk olmadıkları bu bölge hakkında kitabın s.15-16-da belirtilmektedir. 17 ci sayfasındaki krokide ovalık Kilikya da Adana, Tarsus, görülüyor.” Kaynak: “Tarih Boyunca Ermeniler ve TÜRK—Ermeni İlişkileri” S.14, 15, 16,17,Sadi Koçaş
3- “Şikari’nin Karamanoğulları Tarihinden Ermenek’in Fethi” Karamanoğulları Beyi Nure Sofi kabilesi ile Sivas ile Konya’dan hareket ederek 1228 yılı ERMENEK çevresinde Kamış ile Balkusan’a yerleşir. Ermenek kalesini Rumlardan nasıl aldıklarını, “ Şikari’nin Karamanoğulları Tarihi” kitabını yazan Şikari’nin kendi dili ile yazdığı bölümü s.12, 13, 14, 15, te aynen “Orta Toroslardan Yükselen Ses” kitabımız S: 25, 26. sayfalara yazılmıştır. Ermenek’in fethi, Karamanoğulları kitabı yazarı Şikari’nin şu sözleriyle bitiyor. “Nureddin Bey (Nure sofi) Tabl ve nekkara dövüp yürüdü. Kâfir onu görüp döndü. Kaçanlar gördü ki dört yanını bağlamışlar, çevirmişler. Kâfiri öyle kırdılar ki, bir tane kaçıp kurtulmağa mecal olmadı. Elhasıl Kal’ayı zar, zor ile feth eylediler. (Rumlardan aldılar). İçeri girip çok hazine buldular. Etrafın cümlesini zapt eylediler.” Rum: pek eskiden İslam âleminde Anadolu’ya ve Rumeli’ye, Doğu Roma İmparatorluğunun sınırları içinde bulunması dolayısı ile Rum diyarı, deniyordu. Kaynak: Türkçe Sözlük. S. 651, Okurlarımızın bilgisine sunulur. Sonuç: Yukarıda yazılan kaynaklarda. Alanya tarihi kitabı yazarı, İbrahim Hakkı Konyalı, “Tarih boyunca Ermeniler ve Türk- Ermeni İlişkileri” kitabı yazarı, Sadi Koçaş, (Senatör) , “Şikari’nin Karamanoğulları Tarihi” kitabı, yazarı Şikârı. Karamanoğullarından kalan Ermenek’te, Musa Bey Medresesi (Tol medrese) de uzun yıllardan beri yapılan inceleme ve araştırmalarımız ile yukarda adları yazılan üç ünlü yazarın dile getirdikleri gerçeklere dayanarak diyoruz ki, Taşeli’nde, Ermenek’te hiçbir zaman ERMENİ devleti, kurulmamış ve yaşamamıştır. Mustafa Kemal bir konuşmasında şöyle der. “Arkadaşlar, gidip Toros dağlarına bakınız. Eğer orada bir Yörük çadırı görüyorsanız ve o çadırda bir duman tütüyorsa, şunu çok iyi biliniz ki, bu dünya da hiç bir güç ve kuvvet asla bizi yenemez.”
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK