En kötüsü de belki; Yapabilecek bir şeyin olmaması duygusunu ‘öğretilmiş çaresizlik’ gibi kendimize tekrar edip duruyor olmamız bunu… Sabah kalkıyorsun alın terin, birikimin, kazancın gizli (!) devalüasyonla eriyip gitmiş… Aylığın aynı ama o aylığın alım gücü neredeyse 75’e varan nispette buharlaşmış… Yetirmeye çalıştığın hiçbir şey yetmemekte, artırmaya çalıştığın şeylerde çoktan ziyan olup gitmiş… Ellerin böğründe kalmış… Yalnızlık hissi, kandırılmışlık duygusu öfkeni kabartıyor… * Adeta bir Müslüm Gürses şarkısı içinde yaşıyoruz; Hayalle yaşarken gerçek dünyada Zamanı içmişiz haberimiz yok Ömürle yüz yüze geldik aynada Harcanıp gitmişiz haberimiz yok * Kötü bir söz gibi düştük dillere Yanlış yol seçmişiz haberimiz yok Ümitle bağlanıp acı günlere Göz yaşı ekmişiz haberimiz yok * Boş yere koşarken hayat yolunda Ne dertler çekmişiz bilenimiz yok Gözlerden dökülen gözyaşlarında Eriyip gitmişiz haberimiz yok * Eriyip gidiyoruz... Ama nüfusun yüzde otuzluk bölümünde obez bir büyüme artarak devam ediyor… Soframızdan (ç)alınan koca koca lokmalar, başkalarının israf sofralarında ısırık kabilinden artığa çıkartılıyor… Bu buhranın içinde şimdi bir çoğumuz kötü bir söz gibi dillere düşecek; “Haa o mu? O da batmış.” “Borç gırtlağı geçmiş geçimleri kalmamış boşanmışlar...” gibi... Yanlış yol seçenlerimiz yolu doğrultuncaya kadar yediği silleye, eziyete razı olacak… Ümitle bağlandığımız şu acı günlere hala umutlarımıza gözyaşı ekildiğini göremeyenlerimiz var... Neler olup bittiğinden haberimiz yok…Sonuçlarıyla yüzleşiyoruz... * Siyasete bakıyoruz “Ne dertler çekmişiz bilenimiz yok” kabilinden saçma sapan gündemler... Kayıkçı kavgaları, cambaza bak cambaza numaraları… Eriyip gidiyor her şey ama bilesiniz sabırlarda öyle... Biz bugün zam yağmuru altında inip-inip inlerken; Siz de zamanı içiyorsunuz. Ey Siyasetçiler haberiniz yok…!