Farklı bir durum olmadıkça herkesin evi temizdir. Dışarıya çıkarken herkes üstüne başına dikkat eder, güzel ve temiz görünür. Ancak kişisel temizliğe verdiğimiz önemi çevremize vermiyoruz. Burada bir umursamazlık ve sorumluluk almama durumu yatıyor.

Avrupalı üstüne başına belki bizim kadar önem vermiyor . Ama ne sokağa ne de parka çöpleri atmıyor. Çevreyi temiz tutmayı bilmeyen; çöpleri nereye atılacağını göremeyen; doğru tercih yaparak oy kullanabilir mi?

Almanya'da bir Türk işçisi mektubunu açıyor, dışını yırtıp atıyor. Birleştirerek adresini buluyorlar .Ceza yazıyorlar. Çevreye bu kadar önem veriyorlar.

Temizlik sağlıktır. Sağlığımızı korumak için her yerde temizliğe önem vermeliyiz. Çevre temizliği, toplumun ihtiyacı olarak gösterilmeli ve özel bir değer taşımalıdır. Birlikten çıkıp “biz” olabilmek için çevremizi de temiz tutmamız gerekir.

Herkes kapısının önünü temiz tutarsa çevre ve bölgemiz de temiz olur. Ama bu sadece kapının önüyle sınırlı kalmamalı, genişletilmelidir. Temiz bir çevrede yaşamak için seyirci değil, işin içinde olmalıyız.

Bu sorumluluk bilincini taşıyan insanlar, toplu ya da bireysel olarak çevre temizliği yapıyorlar. Onların bu çabaları değer kazanıyor. Ancak görmezden gelenler kaybediyor; hem çevreye hem de insanlığa zarar veriyor.

Piknik alanlarına gelenlerden temizliğe önem verenler olduğu gibi, önem vermeyenler de var. Oysa bir poşet getirip artıkları içine koyup atmak bu kadar zor değil. Kendi pisliğini başkasına toplatmak insana yakışmaz. Başkası senin artığını alırken utanmak gerekir. İnsanlık duygusu ve sorumluluk tam da burada ortaya çıkar.

İnsan oturmak için temiz yeri seçer. Temiz çevre arar ve bulmaya çalışır . Temiz bırakacaksın ki geldiğinde temiz yer bulasın. Temiz insana her yerde buyur edilir. Temiz olmayan insana gel olmaz. Temiz olmayandan uzaklaşmaya çalışırlar . Yırtık değil yamalı olsun. Pis ve kirli değil temiz olsun giysiler . Her yerde buyur edilirsin . Temiz değilsen ortada donar kalırsın.

Eğitim sadece okulda yapılmaz. Toplu piknik ya da gezilerde ayrılma saati geldiğinde birlikte çevre temizliği yapılmalıdır. Bu, çocukların geleceğini şekillendirir. Çocuk kendi artığını kendisinin topladığını görürse, bunu ilke edinir ve ömür boyu uygular.

Çevre temizliği sağlıktır. Sokağa bırakılan küflü ekmekle hayvan beslemek bile doğru değildir. Sağlıkçılar bu ekmeğin bakteri ürettiğini söylüyor. Görev bilenler ekmeği kurutup kuşlara verir, park ve bahçelerdeki artıkları toplar. Ama asıl doğru olan, herkesin kendi artığını toplamasıdır.

Akşamları temiz hava almak için parklara gidiyoruz. Eğlencemizi yaparken yanımıza bir poşet alıp kabukları içine koysak olmaz mı? Evimizde yere kabuk atmıyorsak, parkta da atmamalıyız. Her yerde çöp kutuları varken niçin çevreyi kirletiyoruz? Temiz çevre için çalışmazsak geri kalırız.

Bir çok camide “Lütfen çorapsız girmeyiniz” yazısı vardır. Çünkü ıslak ayakla halıya basıldığında bakteri oluşur. Aynı şekilde kaplıcalarda da bu sorun görülüyor. İnsan bile bile başkalarına zarar vermemeli. Kolayı varken niçin zoru, iyisi varken neden kötüyü tercih ediyoruz? İnsan sadece kendisi için değil, çevresi için de yararlı olmalıdır.

Uygarlık temizliktir. Sağlığımız hem bireysel hem de toplumsal olarak temizlikle korunur. “Temizlik imanın yarısıdır." Yani temizlik olmadan imanın gerekleri de tam anlamıyla yerine getirilemez. Temiz insanlar dürüst olur, çevre bilinci ve insana karşı sorumluluk taşır.

Kendine baktığın gibi çevrene de bak. Sorumluluk taşıyan bir insan olduğunu unutma. Çevreyi temizleyen de bir insandır; görevlidir ama senin keyfine göre bıraktığın artıkları toplamak zorunda değildir. Onun görevi genel temizliktir. Herkes kendi artığını toplayıp çöpe atmalı. Bu hem çevre sağlığı hem de insanlık açısından büyük önem taşır.