Hepimizin malumudur değil mi, dünyayı sermaye yönetiyor ancak siyasetçiler yönetiyormuş gibi gösteriyorlar?

*

İç siyasette kendisini daha fazla seçmene duyuracak, anlatacak güce veya desteğe sahip olan siyasetçilerin seçilme şansı daha yüksek oluyor. Bu da sermaye gücüne bağlı!

*

Uluslararası siyasette ise görüntü farklı olsa da durum aynı! Küresel sermaye güçleri ile uyumlu konuşan veya uyumsuz konuşsa bile onların istediği politikaları uygulayacak olan siyasetçilerin seçilme şansı artıyor. Elbette bunu kör göze parmak sokar gibi yapmıyorlar. Bu durumu ancak, görüntüye, söylentiye, komplo teorilerine kanmak yerine işin aslını aramayı bilenler fark ediyorlar.

*

Sermaye denilen şeyin, sevimli bir ceylan kadar ürkek davranırken, vahşi bir ayı gibi hassas koku alma yetisine sahip olduğunu hatırlamakta yarar var. Sermaye ürkektir ve belirsizliği sevmez, kendisini besleyecek, büyütecek ortamlar arar; otlak veya otlayan avlar gibi…

*

Sermaye henüz gündeme gelmeden önce, bir sonraki seçimlere hazırlık yapar. Bu yüzden, küresel sermayenin etki alanına giren ülkelerin siyasetinde “ileri gidenler” değil “ileri gelenler” daha şanslıdır. Sermaye çoğu zaman birden fazla tarafı destekler, risk almayı sevmez! Kim kazanırsa kazansın kendi kazancını garantiye almayı sever! İkiyüzlüdür yerine göre ceylan gibi sevimli, yerine göre ayı gibi vahşidir.

*

Dünya çapında büyük ölçekli planlar yapan sermaye, kendi başına hareket eden bir “para gücü” değildir. Birbirilerine rakip olsalar dahi gelecek planları için bir araya gelebilen para güçlerinden oluşur sermaye. Bir araya geldikçe daha da güçlenir ve dünya siyasetine yön verecek güce ulaşır.

*

Sermaye gücü, kendini meydanlara atmaz ben sermayeyim, benim dediğim olacak diye ortalarda gezmez! Savunduğu görüşün veya kesimin sancağını alıp meydanlarda bağırmaz... Çığırtkanlarını bağırtır! Kapalı kapılar ardında, perde arkasında çalışır. Gücünü, yönetenleri yönetmek için kullanır. Medya gibi kendine hizmet edecek “stratejik” yatırımları maşa olarak kullanmayı sever. Bu sayede sermaye insanların gözüne hitap ederek beynini yıkamayı becerir. Avını parçalamayı planlayan bir ayı olsa da ceylan gibi sevimli görünür medya sayesinde. Bazen bir ceylan gibi ürkerek kaçar ama “tamam artık, şimdi tam zamanı” dediğinde ise ayı gibi çöker ve döktüğü kan ile daha da kudurarak, kanı baruta karıştırıp amacına ulaşmaya çalışır.

*

Örnek isterseniz ABD yeter. Tüm dünyanın yüreğini yaralayan, insanlığın onurunu karalayan İsrail vahşetine destek veren ülkelerin başındadır. “İsrail kendi güvenliğini sağlamak için “meşru” hakkını kullanarak “katliam” yapıyor” şeklinde konuşan ABD yöneticileri, hangi bilgiye göre konuşuyor dersiniz? Veya bilgiye göre mi yoksa ABD siyasetine yön veren sermaye gruplarının arzularına göre mi konuşuyor bunlar?

*

Bu soruya aradığımız cevap, bizi sermayenin “lobi” olarak vücut bulduğu aşamaya götürür!

*

Peki, İslam İşbirliği Teşkilatının toplantısında Müslüman ülkelerin İsrail’e ambargo uygulama teklifini reddeden dört Arap ülkesinin hizmeti hangi sermayeyedir? Hangi lobiyedir?

*

Petrol zengini Arapların sermaye gücü, Orta Doğu’daki ateşi söndürmeye yetmiyor mu? Yoksa petrol zengini Arapların para gücü, henüz “sermaye aklı” üretemiyor mu?

*
Acaba diyorum “sermaye aklı” ütebilecek bir “finansal bilinç” geliştiren ülkelerde “aklını kullanma seviyesi” bizden daha mı yüksekte? Bizde çoğunluk, aklını “bacak arası” seviyesinde kullanırken, hadi biraz iyileri “mide bağırsak” seviyesinde düşünürken onlar “baş beyin” seviyesinde mi düşünüyorlar acaba?

*

Biz de en azından “kalp göğüs” seviyesinde düşünenleri artırmaya çalışsak bari demek istiyorum ama “aklımızı kullanma seviyemizi” yükseltmemize engel olan birileri mi karışmış aramıza? gibi sorular düşüyor zihnime! Niçin? Birarada olmak yerine bizi “bir bir” dağıtan akıllara mı kanmışız yoksa? Ne dersiniz? Selam ve dua ile…