Sarıveliler, Ermenek, Başyayla’yı kucağına alan TAŞELİ: Nice dağlar, inilmesi çıkılması mümkün olmayan dipsiz mağaralar, düdenler, vadilerle doludur. Yalçın sarp ve muhteşem görünüşlü, geçit vermeyen dağlar, zorlu hava koşulları, işte bizim yöremiz. Orta Toroslar da Taşeli, buz gibi pınarları, muhteşem ormanları, çok güzel meyve bahçeleri, bölgeyi bir baştan öbür başa kadar yarıp geçen Göksu ırmağı, (kalkaduruş) bu ırmağın üstüne yapılan ve denizi andıran, muazzam Ermenek Göksu Barajı, Barcın yaylasında Sarıveliler (barajı) Göksu’yu besleyen yüzlerce deresi, tertemiz havası, unutamayacağımız, “Ermenek, Sarıveliler’de, buğdaydan ”yarma, taşında, yarma, yaran, bir, kardeş damak tadı veren doğal meyve ve sebzeleri, doyum olmayan balın, yağın, yoğurdun diyarıdır Taşeli.

Taşeli’nde (Ermenek, Sarıveliler, Başyayla) çok yüksek olduğu için soğuk ve temiz havada kirazlar geç kızarır. Bu nedenle Taşeli bölgesinde kiraz doğal, daha çok besleyici, tadına doyum olmadığı için alıcı çoktur. Yabancı ülkelere ihraç edilir. Başka illerimizde kiraz biterken Taşeli’nde Kiraz toplamaya yeni başlanır. Yukarıda Taşeli’nde bir kiraz ağacı görülmektedir.

Bu nedenlerdendir ki, gurbette doğup büyüyen gençlerimize dedelerinin doğum yeri olan bu bölgeyi Anadolu’nun bu güzel köşesini de mutlaka gezip gösterilmelidir. İşte Orta Torosların tam kalbinde kurulan Ermenek’in tarihi (4500) yılı aşar. Karaman oğulları döneminde Ermenek ve Taşeli’nde bir kağnı arabası ve onun geçebileceği bir dağ yolu bile yoktu. “Tekerleğin Değmediği Yer” idi. Ermeneklilerin o günlerde gözlerini ileride de beyinlerini aydınlatan Musa Bey medresesi (Tol Medrese) nin verdiği kültür ilim ve bilgiler sebebiyledir ki toprağa ekilen bir tohum gibi daha çok canlanmış ve kabuğunu çatlatmıştır.” Anadolu’nun Ergenekon’u” Ermenek, Sarıveliler, Başyayla’dır. Taşeli’ne o yıllarda kış mevsimi çok çetin ve sert geçerdi. Sokaklara damlara yağan karların içinden tünel açılarak komşulara okullara ulaşılırdı. Bu şartlar içinde bile Taşeli halkı kara, kışa, fırtınaya ve ölüme, meydan okuyarak bin bir zorluk ve yokluk içinde yaya olarak arada, sırada da katır sırtında birkaç gün sonra Karaman ile Konya’ya oradan da nice, nice, şehirlere, ulaşmışlardır.